“Onderwijs pákt mij nog altijd. Dat laat me niet los”, vertelt Luc enthousiast. Hij was tijdens zijn loopbaan onder meer leraar, intern begeleider en directeur in het gespecialiseerd onderwijs, hogeschooldocent en directeur van het Seminarium voor Orthopedagogiek in Utrecht en had als wethouder ook onderwijs in portefeuille. Ook is Luc auteur van verschillende boeken over onder meer leiderschap in de school.

Focus op onderwijs

“Bij Aloysius heb ik negen jaar mee mogen lopen”, vertelt Luc. Hij was lid en voorzitter van de onderwijscommissie. Terugkijkend is de grootste beweging die hij bij Aloysius meemaakte dat de focus van onderwijszorg meer naar onderwijs verschoof. “Dat gespecialiseerd onderwijs blijft een pedagogische oase, maar er is meer aandacht gekomen voor onderwijskwaliteit in brede zin.”

Schoolbezoeken

De raad van toezicht gaat regelmatig op schoolbezoek. Zo kwam Luc ook in de klas van leerkracht Inge (lees het kernwaardenportret in het jaarmagazine op pagina 31, red.). “Fantastisch hoe zij van leerlingen een superteam weet te maken. Meerdere keren per dag evalueren met kinderen hoe het gaat, niet alleen individueel maar ook als groep. Hoe zij leerlingen elkaar laat helpen: zo fantastisch! En het mooie is, in elke leerkracht vind je een juf Inge.”

Wonderen verklaren

Maar, vraagt Luc zich af, hoe identificeer je die wonderen die elke dag gebeuren? Welke pedagogische principes vind je terug onder dat handelen? Wat leren we daarvan, zonder dat wat juf Inge doet meteen algemeen geldend te verklaren?” Die zoektocht blijft Luc fascineren, dus wie weet komt dat boek over de wonderen in het onderwijs er nog eens.

Kernwaarden leven

Tijdens de schoolbezoeken viel Luc ook op hoe hij de kernwaarden van Aloysius steeds herkende in de organisatie. “Ik herinner me goed een incident op een school in het zuiden van het land een aantal jaren geleden, waar een leerling met een wapen dreigde. Daar stapte een leerkracht in, vanuit de relatie met die leerling. Die onvoorwaardelijkheid op dat moment: dat is mij bijgebleven. En ook de zorg voor die leerling. Dat is nou wat je noemt: aanwezig zijn op de plek der moeite.

Geen sparringpartner meer

Het is goed dat je als lid van de raad van toezicht maximaal twee termijnen ‘meegaat’, vindt Luc. Maar hij zal Aloysius wel missen. “Als raad ben je partner van de bestuurder en help je vanuit visie ambities realiseren. Dat was altijd fijn om te doen. De komende jaren zal de route naar inclusiever onderwijs een grote operatie zijn.”

Toekomstblik

Wat hij Aloysius gunt? “Ik hoop dat er op de route naar inclusiever onderwijs een vorm gevonden wordt om de bijzondere kwaliteiten van het gespecialiseerd onderwijs te behouden en die ook van betekenis te maken voor leerlingen in het regulier onderwijs. Ik heb het grootste respect voor al die onderwijsmensen die bereid zijn om elke dag het meest dankbare maar ook moeilijke werk te doen. Die tegen alle stroom in, kinderen aan de hand nemen, mee de wereld in. Uiteindelijk bepalen zij de kwaliteit van het onderwijs. Zij laten elke dag die wonderen gebeuren in de klas.”